دوست خدا

"الکساندر شاینکو" (Alexander Shayenko)، مهندس پروژه مایاک، اعلام کرد: ترکیبی از چند اشتباه از جمله محاسبات غلط احتمالا منجر به ناکامی این ماهواره شده است. انتظار می‌رفت مایاک با جای‌گیری مناسب در مدار زمین، یکی از شفاف‌ترین اشیای آسمان شب لقب گیرد و برای تماشاچیان زمینی قابل رویت باشد.

وی در ادامه گفت: حالا که مایاک در مدار است، به احتمال زیاد برای آماتورها و حرفه‌ای‌ها قابل رویت نخواهد بود.  این سامانه طبق برنامه به مدار زمین رسید اما مشخص نیست که آیا با موفقیت بازتاباننده خورشیدی خود را باز کرده یا خیر.

منجمان معمولا شفافیت اجرام کیهانی را با استفاده از مقیاسی موسوم به "قدر ظاهری" (magnitude apparent) اندازه می‌گیرند و هرچه این مقیاس کمتر باشد، شفافیت جرم کیهانی بیشتر است.

خورشید به عنوان شفاف‌ترین جرم آسمان، دارای قدر ظاهری -27است در حالی که قدر ظاهری ماه کامل بین -13  و -12 قرار دارد. ایستگاه فضایی بین‌المللی هم با داشتن قدر ظاهری -6 معمولا شفاف‌ترین شیء مصنوعی به شمار می‌آید این در حالی است که قدر ظاهری سیاره زهره حدود -5 است.

روس‌ها قبلا مدعی شده بودند با پرتاب شدن ماهواره مایاک، این سامانه با قدر ظاهری -10 خواهد درخشید و پس از ماه درخشان‌ترین شی مصنوعی در آسمان شب خواهد بود. در واقع نام "مایاک" معادل کلمه روسی"خانه شفاف" (lighthouse) است.

فناوری مزبور توسط دانشجویان دانشگاه پلی‌تکنیک مسکو طراحی و ساخته شده و در داخل یک ماهواره کیوبست 3Uاستاندارد قابل جاسازی است. ابعاد این سامانه ۳۴۰٫۵* ۱۰۰* ۱۰۰ میلی‌متر گزارش شده و حدود ۳٫۶ کیلوگرم هم وزن دارد.